Dzień dobry! Skąd pochodzi litera „ł” i kiedy zaczęto jej używać w języku polskim? Czy wcześniej na oznaczenie głoski [w] używano liter „w” lub „u”?

Drodzy Państwo!
Przeczytałem niedawną odpowiedź Poradni nt. odmiany nazwiska Kleene. Nie rozumiem jednak, dlaczego powinno być: Kleene’ego, a nie: Kleenego, skoro końcowe -e jest we wszystkich przypadkach wymawiane (jako [i]). Nie piszemy przecież: Charlie’ego, tylko: Charliego, choć tam również brakuje fonetycznego [e].
Pozdrawiam
Tomasz Żuk

Szanowny Panie,
Dziękuję za odpowiedź w kwestii formy dopełniaczowej od nazwy La Coruña. Przyznam jednak, ze jestem trochę zaskoczony brakiem aprobaty Pana Doktora (czyli, jak rozumiem, całego gremium Komisji) dla formy La Corunii, którą miałaby sankcjonować jedynie niewłaściwa wymowa [la corunja]. Czy na pewno „jedynie” i czy na pewno „niewłaściwa”? Byłby to bowiem chyba ewenement – opieram się tu na własnych spostrzeżeniach, więc być może się mylę – jeśli dopełniacz od niepolskiej nazwy geograficznej na -nia po samogłosce przybrałby końcówkę -ni zamiast -nii (na terytorium Polski sytuacja jest odwrotna: Cedyni, Krutyni, Bogatyni, Trzebini… – wyjątek od tejże reguły również nie jest mi znany). Co więcej, przecież nawet oryginalna nazwa Hiszpanii (a nie: Hiszpani) to właśnie España.
Chciałbym prosić o odniesienie się do powyższych wątpliwości.
Z poważaniem
Michał Gniazdowski – Warszawa

Bardzo proszę o podanie właściwej odmiany zarówno w pisowni, jak w wymowie imienia i nazwiska Levi Strauss (chodzi o producenta dżinsów). Encyklopedia podaje, że nazwę firmy wymawiać się powinno [Liwaj Straus end kampani]. Wnioskuję zatem, że zamerykanizowane imię i nazwisko wymawia się tak samo w mianowniku. Co jednak z pozostałymi przypadkami? Jak je pisać i odpowiednio wymawiać?
Dziękuję!

Nurtuje mnie od jakiegoś czasu odmiana słowa, które wykorzystuję w pracy, a które nie ma polskiego odpowiednika, mianowicie lodge (rodzaj hotelu). Jak poprawnie odmienić to słowo przez przypadki? Jaki ma rodzaj?
Dziękuję za odpowiedź.

W lekturze szkolnej występuje forma łebek. Czy można lub należy dzieciom w zeszytach poprawiać łepek na łebek, skoro w słownikach te formy występują jako oboczne? Co robić, jeśli w klasie część dzieci wybiera jedną, część drugą formę? Łepka słowniki nie uznają za formę potoczną, gorszą…

W irańskim Kurdystanie leży miasto Qurwa, którego nazwa wymawiana jest jako [kurła]. Interesuje mnie, jak brzmi forma miejscownika, np. w zdaniu „Byłem w Qurwie” – [kurłie] czy [kurwie]? A może po prostu „Byłem w Qurwa”?

Uprzejmie proszę o podpowiedź, czy odmiana i pisownia jest poprawna:
Claude Monet -> Claudego Moneta
Claude Debussy -> Claudego Debussy'ego.
Czy mogłabym prosić o zapis fonetyczny tych nazwisk?

Jaką postać ma dopełniacz od Narnia? W latach 1985-1989 IW Pax wydał w 7 tomach Opowieści z Narni – tak właśnie napisano ten dopełniacz zarówno na stronie wymieniającej części cyklu Opowieści z Narni, jak i konsekwentnie w tekście. W wydaniu Mediów Rodziny (tego samego tłumacza) z 2004 r. jest już Narnii przez dwa i. Kto popełnił błąd? Czy w przypadku, gdy „nie istnieje tradycja” (por. http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=1037) tłumacz mógł wybrać? Czy fakt wydania stanowi o dopuszczalności?

Witam!
Ostatnio zastanawiałem się nad odmianą imienia obecnego prezydenta Francji. Zwykle w mediach można usłyszeć formy [o nikolasie] czy [z nikolasem]. Jednak, według mnie, ze względu na to, iż imię Nicolas w mianowniku wymawiane jest [nikola], w pozostałych przypadkach powinno brzmieć [o nikoli] czy [z nikolą]. Czy odmieniając obce nazwiska, powinniśmy kierować się zapisem graficznym, czy fonetyką?
Pozdrawiam serdecznie